Kategoria: Jestem rezydentem

Olivia Business Centre’s resident, Invest in Pomerania, has launched a new project dedicated to economic promotion of Pomeranian Voivodeship. Invest in Pomerania is a regional non-profit initiative, which helps foreign investors fulfil investment projects in Pomerania region. Since 2011, there have been as many as 77 investments of this type! Thanks to that, about 12 thousand new workplaces were created.

 “Pomeranian Voivodeship – an ideal place for work, development and life”, this is the motto of the new promotion project of Invest in Pomerania initiative. The aim of information campaign conducted throughout several years under the slogan “Live more. Pomerania” is to attract new and keep potential workers in Pomerania region.

To communicate, “Live more. Pomerania” campaign will use primarily Internet website, which is a reliable source of information about working and living in Pomerania region, as well as social media. Profiles are to show the biggest assets of the region from residents’ perspective. What is more, organisers will prepare promotional materials, which will be distributed during selected job fairs in the voivodeship and beyond it.

– “Live more. Pomerania” project is just starting up, but already today we would like to invite you to visit our Facebook, Instagram and LinkedIn profiles. Creating Polish, English and Russian Internet website will take few more weeks. We want the website to present reliable information about the region in a complex way, answer all your questions, which may appear while making a decision whether to move here or not – said Wojciech Tyborowski, President of Invest in Pomerania (ARP S.A.). – The idea to create such a place in network appeared after discussions with many companies, which reported that their potential employees don’t know where they can search for information about the region. Very often they feel lost even upon arrival.

– Pomeranian Voivodeship is third most eagerly chosen region in Poland. That is why, more and more people, not only from our country, want to move here – commented Mieczysław Struk, the Marshal of the Pomeranian Voivodeship. – Moreover, Pomeranian Voivodeship has been recently achieving excellent economic results, which foster the decision to live in our region. Low unemployment rate of 5.9%, record number of 12 thousand job offers reported by Voivodeship Employment Office in August and record number of declared workplaces created by investors – confirm the right choice.

Economic development naturally involves an increasing demand for new employees from different industries and with different educational backgrounds. Employers more and more often decide to search for them outside Pomerania region.

Living, working and studying

For many years, Pomeranian Voivodeship has been winning in the rankings concerning the quality of life. According to research, as many as 73.7% of people are satisfied with living in the region, while as many as 86% of Tricity residents claim that their quality of life is high. These are the best results in Poland! Why? The residents indicate, above all, natural virtues of the voivodeship (eventually, not every region can boast, for example, 316 kilometres of coastline, 2901 lakes or 2000 kilometres of cycling tracks!), cultural events and festivals.

Over recent years, the region has become one of the strongest players in IT and modern business services market, what opens unique career paths for prospective employees. Thanks to numerous investments of such companies as Intel, Amazon, Lufthansa Systems, State Street and Swarovski, Tricity labour market is very absorptive – unemployment rate is lower than the national average.

Also 85% of students claim that their decision to study in Tricity was right. Pomeranian universities offer diversified and modern fields of study.

– Why “Live more. Pomerania”? Because here you live more. We experience it every day and we know that this motto touches on the core of value and energy of life in our region. We also invite residents and employers to share their experiences and co-create the project and promote our voivodeship – added Łukasz Żelewski, President of the Management Board in ARP S.A.

About “Live more. Pomerania”

The information campaign “Live more. Pomerania” is one of the elements of “Invest in Pomerania 2020” project, which is financed by EU funds as part of Regional Operational Programme for the Pomeranian Voivodeship for 2014-2020. The project is implemented by Invest in Pomerania initiative, which is coordinated by the Pomerania Development Agency and Self-Government of Pomeranian Voivodeship. As a result, throughout six years of activity, 79 investment projects have been implemented, which have contributed to creating 12 thousand workplaces. Invest in Pomerania supports investors in various fields – it provides detailed data about the region, helps establish contact with local authorities and organises study visits.

More information can be found on: http://livemorepomerania.com/

Za nami V Bieg Oliwski, który dla wielu trójmiejskich biegaczy jest imprezą kultową. Bieg jest organizowany przez Radę Dzielnicy Oliwa, Fundację „Silni Ciałem Niezłomni Duchem” oraz Sportevo Triathlon Team. Olivia Business Centre patronowała wydarzeniu:) Nie mogło być inaczej, jesteśmy przecież częścią oliwskiej społeczności i z zaangażowaniem wspieramy lokalne inicjatywy, które pozwalają nam się lepiej poznać i coraz lepiej współpracować.  

Jak mówią o inicjatywie jej organizatorzy: „To impreza niezwykła, gdyż kameralność i klimat miejsca sprzyjają wyjątkowej atmosferze rodzinnego święta biegowego.”

W tym roku cała trasa przebiegała po dobrze znanych, malowniczych ścieżkach Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Start biegu zlokalizowany był przy wejściu do lasu od ulicy Jeleniej (okolice AWfiS). Rywalizacja rozgrywała się na dwóch dystansach: 5 km (1 pętla) oraz 10 km (2 pętle). 

Olivię reprezentowała ekipa dziesięciu śmiałków. Jak opowiada Monika: „ To fantastyczna impreza, z niesamowitym klimatem, który wynika także z naturalnych warunków trasy biegu. To wyjątkowa okazja móc biegać nad morzem, na trasie o tak zróżnicowanych warunkach wysokości i całego ukształtowania terenu.  Liczne górskie odcinki dają szansę na wyjątkowe emocje i czerpanie radości z biegania. W tym roku dopisała także pogoda i  nastroje wielu, ponad 500, uczestników. Na pewno wrócimy na oliwskie ścieżku już za rok!”

Wyniki Biegu Oliwskiego

 

Recently we recommended a seminar ran by Bob Dignen, our guest from United Kingdom. Bob is an expert in international leadership training and coaching. He is a Director at York Associates, a training company in the UK. We were happy to host Bob during the “Let’s Talk Business vol. 2” event organized by LEC CENTRE and York Associates in Olivia Sky Club where he trained those present on how to effectively communicate in an international business setting.

“Let’s Talk Business” is a series of meeting for people who work in an international environment. They host international experts who share their knowledge and insight that helps to work more effectively with foreign business partners and clients. Let’s Talk Business is meant for managers and business owners who run branches of global corporations, work in international teams or sell their products and services on foreign markets.

This year’s seminar, titled “Effective leadership for international business” consisted of a 3-part workshop delivered by Bob Dignen. An introductory key note was delivered by Krzysztof Herdzik, a manager with over 15 years of experience in the business process off shoring industry, on managing diversified global teams in the light of the 4. technical revolution.

 –/ —

Monika Bogdanowicz (Communications Olivia Business Centre): What differs working in a local environment from working in an international setting?

Bob Dignen (Specialist English and international communication training, York Associates, Author, numerous titles including ‘Leading International Projects’): The answers to this question are not what you might assume. For example, if you try to think yourself of the three major differences. After not a lot of thought you will probably decide on terms such as ‘language’, ‘culture’ and ‘time zones and distance’. These common sense notions are certainly part of the issue but more fundamentally it’s about coping with four challenging dimensions.

Firstly, there are the higher levels of uncertainty – working with strangers, communicating in a foreign language so that you cannot be sure of the effective transfer of meaning). Then you have higher levels of complexity – life internationally tends to involve more complex projects and activities. Thirdly, the curious paradoxes of one’s own company – dealing with the lack of clear responsibilities and priorities in one’s own global-local environment, where organisations seems to have become disorganisation. Finally, diversity: with a greater range of perspectives, beliefs and professional behaviours which makes collaboration difficult. A word of warning. Don’t overestimate the role of national culture.

We love to think in terms of Poles, Americans, Brits, Germans etc. But this high level of abstraction is generally not very helpful in understanding the individuals in front of us. Remember, we never meeting cultures. We only meet individuals.

Monika Bogdanowicz: How to enhance dialogue in teams to reduce the risk of conflict and verying understanding of basic terms?

Bob Dignen: Human beings think about dialogue and conversation in very different ways. Some are long talkers, some are short. Some are direct, some are indirect. Despite the diversity, all of us have to manage three choices – we say nothing (silence), we talk at someone or we ask questions. The feedback from experienced international operators is very clear. We need to ask more when working in an international context. It generates learning. It can show respect. It includes different points of view in the decision making to support innovation. And clarification questions which confirm mutual understanding are gold.

Sounds simple? Yet human beings, having observed them for the last twenty years very closely, seem strangely reluctant to ask questions. Why? Fear, perhaps. Fear of looking stupid or incompetent. Fear of being seen to challenge the other. It’s a misplaced fear. Get asking questions deep into individual and organisational behaviour and things simply work better.

Monika Bogdanowicz: What would you suggest to managers who notice issues with ineffective communication in their teams and companies?

Bob Dignen: Of course, it will depend on which kind of ineffective communication is observed. Perhaps a simple piece of advice would be to … do something about it. Offer feedback. Coach people to become curious about their own behaviour and the impacts it can have on others.Create an environment where people can make mistakes safely, and learn from those mistakes. In a world of uncertainty, complexity, paradox and diversity, mistakes are inevitable. Of course, there’s also another answer to this question. Start to doubt that what you see as ineffective is actually ineffective. Stigmatising another as less effective is something we all love to do – it protects our sense of self and the illusion that we are good and others are bad.

Fundamentally, seeing the good in others’ behaviours which might superficially be seen as irritating or unprofessional, this is the real art of management, perhaps leadership.

Monika Bogdanowicz: What tips would you give to a manager trying to facilitate a positive attitude within an international team? 

Bob Dignen: ‘Positive’ is difficult these days. People are generally overworked; they feel they are underpaid, and many feel under appreciated to the extent that they have begun to lose faith in their own management. Low staff engagement surveys bear testament to this phenomenon. I think a number of things breed positive emotions.

People like to feel appreciated – so positive feedback, a word of thanks really helps. People need to feel a sense of purpose and progress. So leaders need to provide a working framework which allows these two dimensions to be identified and lived. People also want to develop themselves, and feel that they are growing as people and professionals, and working along some form of loosely defined career path. A simple piece of advice to managers, to ensure these things are secured in people’s work experience, is to have regular informal 1:1s with their staff, once a month or bimonthly.

These personal check-ins are often undervalued by senior management and yet they can yield so much – motivation, alignment of perspectives and learning for the manager on what the workforce is actually thinking and experiencing.

Monika Bogdanowicz:  How can a team of culturally diversified individuals positively impact the company’s value as a brand and what can managers do to utilise the team’s diversity for creating a competitive advantage?

Bob Dignen: Most companies define their brand as being one which respects and embraces diversity. I’m not sure diversity as such is a competitive advantage because, well, everyone’s doing it. Whether people are doing it well, probably not, is another question but I think diversity is becoming almost tired in a sense as a brand support. And remember, diversity is not always and only a positive. Diversity of belief, competence, priority and strategic perspective leads to huge fragmentation is organisations.  This is why managers have to work so hard to onboard, to align, to build mutual commitment to a common goal. That’s not diversity, that’s uniformity.

I’m not sure that organisations have a fully coherent understanding of their relationship to diversity. 

Monika Bogdanowicz: As human beings we prefer to work with people like us and by analogy we avoid situations where we face the unfamiliar (cultures, norms etc). How to manage communication to create a culture of effective communication in a team?

Bob Dignen: Some people enjoy the alien, the unfamiliar and can thrive on walking into unknown territories. They are few and far between but there are some out there. The question, however, is around communication and creating a culture of communication. The simple advice is to communicate more about communication. Talk about expectations. Talk about experiences. Talk about frustrations. Talk about customer impact of poor communication.

And from the discussion, build action points – sometime singular but sometimes more general about how communication should be lived in general within the team e.g. emails should be replied to in 24 hours, frustration should be communicated face to face, no silence is allowed on conference calls – people need to say what they think.

Ground rules and guidelines for behaviour, without making them artificial and hence redundant immediately, can be useful.  And remember things like ‘listening’ and ‘openness’ are not behaviours. A behaviour is something tangible. Listening as a behaviour means saying nothing, for example, or making a noise, to show you agree and value or just understand. Different behaviours which mean the same thing cause confusion and inefficiency in teams, so why not agree which behaviours mean what, have which value and then do them.

‘Yes, but …’ can be seen by some teams as constructive searching for the truth; by others as a form of destructive negativity. For a team to be really effective, it needs to discuss behaviours and perhaps set rules. Curiously, after discussion, and I know what your behaviours mean, we often don’t need to align because I just know what you mean.

It’s so simple and yet curiously ignored as a focal point by international teams.

Monika Bogdanowicz: What are, according to you, the key success factors when working internationally?

Bob Dignen: There are no golden rules. Life is always situational and complex. However, staying aware, acting thoughtfully and taking the opportunity to learn through feedback if  were successful or not, can be recommended. And don’t forget, international working life is not all about stress and challenge. It’s an amazing opportunity to engage with our world, and create a better future together for the next generations. Looking at the politicians around us these days, if we don’t do it, who will, I wonder?

Monika Bogdanowicz: Thanks a lot, Bob for your inspirational talk and recommendations for our business owner`s and employers.

–/ —

^{Bob Dignen. Bob has worked in the field of business and specialist English and international communication training for over twenty-five years. He delivers professional language training both in the UK and internationally, and also runs seminars and coaches in the field of international team and leadership competence.  As an author, he has published numerous titles including ‘Leading International Projects’ (Kogan Page), ‘Managing Projects’ (Delta Publishing and York Associates), ‘Communication for International Business’ (Harper Collins) and ‘English for International Business Communication’ (Harper Collins). Bob delivers interactive presentations and speeches at professional English language conferences, and has also spoken at the events of professional bodies such as Toastmasters in France, the global IPMA conference (International Project Management Association) and regional CIPD workshops (Chartered Institute of Personnel and Development). In his free time Bob enjoys jogging and photography. He is also a trustee of International Service, an overseas development charity.}

^{York Associates is owned and run by Claret Holdings Ltd together with Bob Dignen, Richard Hawker, and Mike Hogan, who hold Executive Directorship roles. YA is supported by its excellent team of teachers, trainers and staff, all of whom help us to deliver high quality English language, professional communication, intercultural and leadership training.  York Associates has been offering training in the language and communication field for over thirty years. It is well known in the international communication field through its publishing of books, multimedia materials, articles and conference presentations. In 2014 York Associates became a member of the Claret Group, which has training centres in the UK and on Malta.}

 

The interview is also available in English here.

Niedawno zapraszaliśmy na seminarium prowadzone przez Boba Dignena, naszego gościa z Wielkiej Brytanii, doświadczonego trenera i coache’a w dziedzinie międzynarodowego przywództwa. Bob Dignen jest dyrektorem w York Associates, szkole językowej i specjalistycznej firmie szkoleniowej. Odwiedził nas przy okazji seminarium „Let’s Talk Business vol. 2”, organizowanego przez LEC CENTRE oraz York Associates, które odbyło się w Olivia Sky Club. Spotkanie było poświęcone skutecznej komunikacji w międzynarodowym środowisku.

„Let’s Talk Business” to cykl spotkań dla osób pracujących na co dzień z zagranicznymi partnerami. Gośćmi wydarzeń są międzynarodowi eksperci, którzy dzielą się wiedzą i doświadczeniem ułatwiającymi pracę z obcokrajowcami. Cykl „Let’s Talk Business” dedykowany jest menedżerom i właścicielom firm, którzy zarządzają oddziałami międzynarodowych korporacji, kierują multinarodowymi zespołami lub sprzedają swoje produkty i usługi na zagranicznych rynkach.

Tegoroczne seminarium, zatytułowane „Effective leadership for international business” składało się z trzyczęściowego warsztatu, który poprowadził Bob Dignen. Z prezentacją wprowadzającą wystąpił Krzysztof Herdzik, menedżer z ponad 15-letnim doświadczeniem w branży BSS, który mówił o tym, jak zarządzać zróżnicowanymi kulturowo zespołami w świetle 4. rewolucji technologicznej.

Zapraszamy do lektury rozmowy z Bobem Dignenem, którą przeprowadziła Monika Bogdanowicz z Olivia Business Centre.

 –/– 

Monika Bogdanowicz (Komunikacja Olivia Business Centre): Co różni pracę w lokalnym środowisku od funkcjonowania w międzynarodowej organizacji?

Bob Dignen (międzynarodowy trener i ekspert komunikacji, York Associates,  autor wielu publikacji w tym bestsellera „Leading International Projects”): Odpowiedzi na to pytanie nie brzmią tak, jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Jakie główne różnice przychodzą ci do głowy, kiedy zastanowisz się nad tym pytaniem? Prawdopodobnie po chwili namysłu wskażesz na takie zjawiska jak „język”, „kultura” i „różnice czasów”. Te trzy kwestie na pewno stanowią część odpowiedzi, ale u podstawy leży poradzenie sobie z czterema wymagającymi wymiarami.

Po pierwsze, w środowisku międzynarodowym występują wyższe poziomy niepewności – pracuje się z ludźmi, których się nie zna, porozumiewa się w języku obcym i nie można być pewnym skutecznego przekazania znaczenia. Do tego dochodzi wyższy poziom skomplikowania – z reguły w zespołach międzynarodowych realizowane są bardziej skomplikowane projekty i działania. Po trzecie, interesujący paradoks – musimy radzić sobie z decyzyjnością i odpowiedzialnością rozproszoną w środowisku lokalno-globalnym. Z mojego doświadczenia wynika, że organizacje stają się co raz bardziej zdezorganizowane. I w końcu, różnorodność – musimy sobie radzić z szerszym zakresem perspektyw, kulturowo i zawodowo uwarunkowanych zachowań, które utrudniają współpracę. I tu słowo ostrzeżenia – nie należy przeceniać roli narodowej kultury, jako mającej wpływ na zachowania ludzi w pracy.

Uwielbiamy myśleć kategoriami Polak, Amerykanin, Brytyjczyk, Niemiec etc. Ale posługiwanie się pojęciami o tak wysokim poziomie abstrakcji z reguły nie jest przydatne w zrozumieniu człowieka, który stoi przed nami. Warto pamiętać, że nigdy nie spotykamy kultur, tylko konkretnych ludzi.

Monika Bogdanowicz: Jak wzmacniać dialog w zespołach, aby ograniczać ryzyko konfliktu i różne rozumienie podstawowych koncepcji?

Bob Dignen: Ludzie myślą o dialogu i rozmowie na wiele różnych sposobów. Niektórzy mówią dużo, inni mało. Jedni są bezpośredni, inni owijają w bawełnę. Pomimo różnorodności, wszyscy mamy do wyboru trzy wyjścia: nie mówimy nic, my mówimy do kogoś lub zadajemy pytania.

Moje doświadczenie z pracy z ludźmi o dużym międzynarodowym doświadczeniu wskazuje jednoznacznie, że pracując w międzynarodowym kontekście musimy zadawać więcej pytań. To inicjuje uczenie się. To może stanowić wyraz szacunku. Pozwala też na uwzględnienie różnych punktów widzenia w procesie podejmowania decyzji i tym samym wspiera innowację. A pytania mające na celu wyjaśnienie czegoś, które służą potwierdzeniu wzajemnego zrozumienia, są na wagę złota. Brzmi prosto, prawda?

Jednak ludzie, których z bliska obserwuję od ponad 20 lat, wydają się niechętnie zadawać pytania. Dlaczego? Może z obawy przed czymś. Z obawy przed wyjściem na osobę niemądrą lub niekompetentną. Z obawy bycia postrzeganym jako wyzwanie dla innych. Ale to źle ulokowane obawy. Kiedy zaczniemy zadawać pytania o jednostkowe i organizacyjne zachowania, wszystko zaczyna działać lepiej.

Monika Bogdanowicz: Co byś doradził menedżerom, którzy natrafiają na trudności wynikające z nieefektywnej komunikacji w swoich zespołach i firmach?

Bob Dignen: Oczywiście wiele zależy od rodzaju nieefektywnej komunikacji. Często najprostszą radą jest … coś z tym zrobić. Zaproponować informację zwrotną. Wesprzeć ludzi, aby byli bardziej ciekawi własnych zachowań i ich wpływu na innych. Warto stworzyć środowisko, w którym ludzie mogą bezpiecznie popełniać błędy i uczyć się na nich. W świecie pełnym niepewności, skomplikowania i różnorodności błędy są nieuniknione. Istnieje, oczywiście, także inna odpowiedź na to pytanie.

Spróbuj poddać w wątpliwość, czy to, co postrzegasz jako nieefektywne faktycznie takie jest. Stygmatyzowanie innych jako mniej efektywnych jest zachowaniem, które nam wszystkim przychodzi z łatwością – chroni poczucie naszej własnej wartości i iluzję, że to my jesteśmy dobrzy, a inni słabi. Zasadniczo, dostrzeganie tego, co dobre w zachowaniu innych, które może być powierzchownie uznane za irytujące lub nieprofesjonalne, stanowi prawdziwą sztukę zarządzania i przywództwa.

Monika Bogdanowicz: Jakie wskazówki dałbyś menedżerowi, który próbuje wytworzyć pozytywne podejście w swoim międzynarodowym zespole?

Bob Dignen: Bycie „pozytywnym” jest dzisiaj trudne. Ludzie są generalnie przepracowani, mają poczucie, że nie zarabiają dostatecznie dużo, a wielu czuje się niedocenianych do tego stopnia, że przestaje ufać tym, którzy nimi zarządzają. Dowodzą tego badania pracowników, które potwierdzają niski poziom zaangażowania.

Według mnie kilka rzeczy rodzi pozytywne emocje. Ludzie chcą czuć się docenieni. Pozytywna informacja zwrotna, słowo podziękowania naprawdę pomagają. Ludzie potrzebują poczucia celu i postępu w jego osiąganiu. Liderzy muszą więc tworzyć struktury, które pozwolą ich ludziom te dwa wymiary dostrzec i ich doświadczyć. Ludzie chcą się także rozwijać, mieć poczucie, że dokonują postępu osobistego i zawodowego, a ich praca jest oparta na jakiejś, nawet luźno opisanej, ścieżce zawodowej. Prostą metodą, którą menedżerowie mogą stosować, żeby upewnić się, że ich ludzie tych rzeczy doświadczają, jest regularne spotykanie się z nimi 1:1 w nieformalnych okolicznościach raz na miesiąc lub dwa. Takie osobiste spotkania są często niedoceniane przez zarządzających, a mogą przynieść wiele korzyści – dodać motywacji, porównać punkty widzenia i dać menedżerowi okazję do uczenia się, czego doświadczają i co myślą jego pracownicy.

Monika Bogdanowicz: Jak zróżnicowany kulturowo zespół może wywrzeć pozytywny wpływ na wartość firmy jako marki i jak menedżerowie mogą wykorzystać tę różnorodność do tworzenia przewagi konkurencyjnej?

Bob Dignen: Większość firm określa się jako marki, które szanują i uwzględniają różnorodność. Nie uważam, żeby różnorodność sama w sobie była przewagą, bo w zasadzie wszyscy jej dzisiaj doświadczają. Innym pytaniem jest to, czy ludzie dobrze zarządzają różnorodnością. Uważam, że różnorodność zużywa się jako element wspierający markę.

Należy pamiętać, że różnorodność nie zawsze i nie tylko jest czynnikiem pozytywnym. Różnorodność wierzeń, kompetencji, priorytetów i strategicznego spojrzenia na biznes może prowadzić do występowania podziałów w organizacji. Dlatego menedżerowie muszą bardzo się starać, żeby tworzyć wspólne, zrozumiałe zobowiązanie osiągnięcia wspólnego celu. A to oznacza jednolitość, a nie różnorodność. Mam wrażenie, że organizacje nie w pełni rozumieją swoją relację do różnorodności.

Monika Bogdanowicz: Jako istoty preferujemy pracę z ludźmi podobnymi do nas i przez analogię unikamy sytuacji, w których mierzymy się z nieznanym (kulturą, normami etc). Jak zarządzać komunikację, aby stworzyć kulturę efektywnego porozumiewania się w zespole?

Bob Dignen: Niektórzy ludzie lubią to, co obce, nieznane i rozwijają się, kiedy wstępują na nieznane terytoria. Takich ludzi jest niewielu, ale istnieją i warto ich szukać. Ale pytanie dotyczy komunikacji i tworzenia kultury porozumiewania się… Prostą radą jest rozmawiać więcej o porozumiewaniu się. Rozmawiać o oczekiwaniach. Rozmawiać o doświadczeniach. Rozmawiać o frustracjach. Rozmawiać o tym, jak słaba komunikacja wpływa na klientów. Efektem tych dyskusji powinny być konkretne działania. Niektóre pojedyncze, ale z reguły bardziej ogólne, dotyczące tego, jak chcemy się porozumiewać w zespole. Na przykład, że na e-mail trzeba odpowiadać w ciągu 24 godzin, że nieporozumienia należy rozwiązywać osobiście, cisza nie jest dopuszczalna podczas telekonferencji – ludzie powinni mówić, co myślą. Zasady i wytyczne pewnych zachowań stworzone tak, aby nie były sztuczne i tym samym od razu zbędne, mogą być przydatne. Ale trzeba pamiętać, że takie zjawiska, jak „słuchanie”, czy „otwartość” to nie są zachowania. Zachowanie jest czymś namacalnym. Słuchanie jako zachowanie oznacza niemówienie czegokolwiek, lub, na przykład, wydawanie jakiegoś dźwięku by pokazać, że się z czymś zgadzamy lub coś rozumiemy.

Różne zachowania, które znaczą to samo mogą wywoływać zamieszanie i nieefektywność w zespole, więc dlaczego nie uzgodnić w zespole, co konkretne zachowania oznaczają, jaką mają wartość i potem zacząć je stosować. Zwrot „Tak, ale…” może w niektórych zespołach być postrzegany jako konstruktywne poszukiwanie prawdy, a w innych może być formą destruktywnego zaprzeczenia. Aby zespół porozumiewał się efektywnie potrzebuje przedyskutowania zachowań i być może ustalenia zasad. Co ciekawe, w wyniku dyskusji może się okazać, że wiem, co twoje zachowanie oznacza i nie musimy ustalać żadnych zasad, bo wiem, co chcesz przekazać. To bardzo proste, a jednak często ignorowane jako kluczowy element funkcjonowania międzynarodowych zespołów.

Monika Bogdanowicz: Co stanowi, według ciebie, podstawowe czynniki sukcesu w pracy w międzynarodowym środowisku?

Bob Dignen: Tu nie ma jedynie słusznych zasad. Życie zawsze jest złożone i zależy od konkretnej sytuacji. Jednak bycie świadomym, działanie z zamysłem i wykorzystywanie okazji do uczenia się dzięki informacji zwrotnej bez względu na to, czy coś się udaje, czy nie, zawsze polecam.

Nie można zapominać, że praca w międzynarodowym środowisku to nie tylko stres i wyzwania. To niesamowita okazja do zaangażowania się w to, co dzieje się wokoło i do wspólnego tworzenia lepszej przyszłości dla kolejnych pokoleń. Patrząc dzisiaj na polityków, zastanawiam się, kto ma to robić, jeśli nie my?

Monika Bogdanowicz: Bob, bardzo dziękuję za Twoje rekomendacje dla rozwoju komunikacji w międzynarodowych zespołach. Ta wiedza wnosi dużą wartość dla naszej społeczności Olivia Business Centre, w którym ludzie pracują w kilkunastu językach.

–/– 

^{Bob Dignen specjalizuje się w szkoleniach z zakresu języka i skutecznej komunikacji w biznesie od ponad 25 lat. Prowadzi szkolenia językowe w Wielkiej Brytanii i poza nią, wykłada i jest coachem w zakresie zarządzania międzynarodowymi zespołami i kompetencji zarządczych. Jest autorem kilku książek m.in. „Leading International Projects” (wyd. Kogan Page), „Managing Projects” (wyd. Delta Publishing i York Associates), „Communication for International Business” (wyd. Harper Collins) i „English for International Business Communication” (Harper Collins). Występuje na konferencjach branżowych i wydarzeniach organizowanych m.in. przez IPMA, PMI, CIPD.}

^{York Associates to brytyjska firma szkoleniowa z siedzibą w Yorku, będąca częścią grupy Claret Holdings Ltd. Specjalizuje się w nauczaniu języka angielskiego, kompetencji i komunikacji biznesowych i międzykulturowych oraz przywództwa.}

Inne rozmowy z cyklu:

Wywiad z profesorem Witoldem Orłowskim 

Rozmowa z Leszkiem Szmidtke, z Fundacji Inspirujące Przykłady i Agnieszką Zglinicką z Olivia Business Centre

 

5^th Oliwa Run, which is for many Tricity runners an iconic event, has come to an end. The running competition is organised by Oliwa Borough Council, “Silni Ciałem Niezłomni Duchem” Foundation and Sportevo Triathlon Team. Olivia Business Centre was a partner of the event 🙂 It could not have been otherwise, as we are the part of Oliwa’s community and we are very engaged in supporting local initiatives, which enable us to get to know each other better and cooperate in a more effective way.  

This is what the organisers of the initiative say about it: “This is an unusual event because intimate character of the place fosters the unique atmosphere of this family running feast.”

This year, the whole route led through well-known, picturesque paths of Tricity Landscape Park. The run started at the entrance to forest on Jelenia street (in the neighbourhood of Gdańsk University of Physical Education and Sport). Rivalry took place on two distances: 5 kilometres (1 loop) and 10 kilometres (2 loops). 

Olivia was represented by the team of ten daredevils. Monika said: “This is a great event with unusual atmosphere, which arises also from natural conditions of the route. This is a unique opportunity to run at the seaside, on the route with such a diversified conditions in terms of height and the whole topography. Numerous mountainous stretches make it possible to feel unique emotions and sheer joy of running. This year, the weather and the spirits of more than 500 participants were favourable. We will surely come back to Oliwa’s paths next year!”

The results of Oliwa Run

Od niedawna w holu Olivia Star możemy podziwiać ceramiki i obrazy znakomitych trójmiejskich artystów: Doroty Krzyżanowskiej, Gertrudy Wilczopolskiej i Wiesława Grzecha (dzieła tego ostatniego pochodzą z prywatnej kolekcji Lidii Rutkowskiej).

To kolejna odsłona projektu Olivia Business Centre wspierania i promocji naszych twórców. Wcześniej swoje dzieła prezentowali w Olivii między innymi artyści z WL4.

Wystawa potrwa do 23 marca 2018 r. Dzieła będą eksponowane również w innych budynkach Olivia Business Centre.

Wszystkie można zakupić. Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z działem marketingu: marketing@oliviacentre.com.

Współorganizatorem wystawy jest Barbara Matysiak, prezes impresariatu Artimpres.me.

 

O artystach:

DOROTA KRZYŻANOWSKA. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku z tytułem magistra sztuki w 1985 roku (dyplom z malarstwa sztalugowego na Wydziale Malarstwa i Grafiki pod kierunkiem prof. Kazimierza Ostrowskiego oraz aneks z grafiki pod kierunkiem prof. Czesława Tumielewicza). Jej prace znajdują się w galeriach i prywatnych zbiorach w Niemczech, Polsce, Francji, Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, Korei, Singapurze, Hong Kongu, Szwecji, Kanadzie, Anglii i wielu innych krajach. Artystka uprawia malarstwo sztalugowe, malarstwo w technikach wodnych, rysunek oraz techniki własne, w tym nowatorskie techniki cyfrowe. Zajmuje się też multimediami i fotografią. Współpracuje z wydawnictwami jako projektant oprawy graficznej serii wydawniczych, ilustracji itp. Jej specjalnością zaś jest bardzo szybkie „zapisywanie” określonej energii chwili – emocji, postrzeżenia, uczucia, ruchu. Wielką wagę przywiązuje do wyrazu twarzy postaci. Rysowanie czasami trwa zaledwie sekundy. Jednakże przygotowanie umysłu do wykonania tego jasnego, jednoznacznego przekazu może trwać długo. Lubi tworzyć słuchając naturalnej muzyki – pieśni sakralnych, muzyki etnicznej i medytacyjnej z wszystkich zakątków świata.

GERTRUDA WILCZOPOLSKA. Jako artystka realizuje się od 45 lat. Studia artystyczne odbyła na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Dyplom uzyskała w 1960 roku. Pracuje w różnych technikach plastycznych, jak: malarstwo, medalierstwo, tkanina unikatowa – gobelin, małe formy rzeźbiarskie, a także w rzadko spotykanej technice malarstwa szkliwem na płytkach ceramicznych o dużych formatach. Wielokrotnie brała udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą (m.in. Stany Zjednoczone, Szwecja, Finlandia, Włochy, Wielka Brytania). Lubi przekazywać praktyczne tajniki sztuk plastycznych. Z okazji 100-lecia ZPAP, otrzymała w 2011 r. od Prezydenta Gdyni nagrodę za całokształt pracy Marzy, by jej prace napawały odbiorców optymizmem, dawały nadzieję, że nawet ze zła, które przydarza nam się w życiu rodzi się dobro, zaczerpnięte ze źródła wszelkiej miłości, a także, by szarzyzna codzienności nie przysłoniła piękna.

WIESŁAW GRZECH. Dzieciństwo i młodość malarz spędził w Gdyni w dzielnicy Orłowo, która zawsze była jego  inspiracją. Malował Klif Orłowski, orłowskie plaże, molo. Gdynia to jego historia, tam zaczęła się jego podróż, w którą wyruszył, rozsławiając Gdynię swoim malarstwem znanym w wielu miejscach na świecie. Malarstwo Wiesława Grzecha: pierwsze wrażenie – niezwykła ilość światła. Drugie: ciągłe wirowanie świata, jego powtarzalność. „Samoukiem jestem” – tak mówi o sobie, jednak szturmem wszedł w środowisko, zdrowo w nim mieszając i wysoko podnosząc poprzeczkę profesjonalistom. Wiesław Grzech zaczął malować w wieku 12 lat. Powstały wówczas jego pierwsze obrazy olejne, pejzaże nadmorskie. Fascynując się przyrodą, obserwuje jej piękno, doskonale wychwytując jej harmonię, co ma odbicie w obrazach: czasami realistycznych, czasami melancholijnych, pełnych zadumy…. Samorodny talent Wiesława Grzecha rozwija się dzięki nieustannej pracy twórczej i ciągłym poszukiwaniom. Ewaluował on od postimpresyjnej formy do formy właściwej tylko artyście. Prace Wiesława Grzecha przewędrowały już prawie całą Europę. Tam też głównie znajdują swoich odbiorców.

Dzieła Wiesława Grzecha zostały udostępnione dzięki życzliwości Pani Lidii Rutkowskiej (prywatna kolekcja).

 

 

 

Recently in Olivia Star’s hall, we can admire pottery and paintings of great Tricity artists: Dorota Krzyżanowska, Gertruda Wilczopolska and Wiesław Grzech (his works come from the private collection of Lidia Rutkowska).

This is another part of Olivia Business Centre’s project, which supports and promotes our artists. Previously, among the artists who presented their works in Olivia, were for example artists from WL4.

The exhibition will last till March 23, 2018. The works will be presented also in other Olivia Business Centre’s buildings.

All of them are for sale. If you are interested, please contact marketing department: marketing@oliviacentre.com.

Barbara Matysiak, a chairperson of Artimpres.me agency, is a co-organiser of the exhibition

 

About artists:

DOROTA KRZYŻANOWSKA. She graduated from the Academy of Fine Arts in Gdańsk, she was awarded a degree of Master of Arts in 1985 (diploma in easel painting at the Painting and Graphics Faculty under supervision of professor Kazimierz Ostrowski and annex in graphics under supervision of professor Czesław Tumielewicz). Her works are presented in galleries and private collections in Germany, Poland, France, USA, Korea, Singapore, Hong Kong, Sweden, Canada, England and many other countries. The artist specialises in easel painting, watercolour painting techniques, drawing and her own techniques, including innovative digital techniques. She also deals with multimedia and photography. She cooperates with publishing companies as a designer of graphic layout of publishing series, illustrations, etc. She is an expert in fast “capturing” of a certain energy of a moment – emotions, observations, feelings, movement. She attaches great importance to facial expressions of characters. Sometimes, drawing lasts only some seconds. However, preparing her mind to create this clear and unambiguous message can last long. She likes creating while listening to natural music – sacred songs, ethnic and meditative music from all over the world.

GERTRUDA WILCZOPOLSKA. As an artist, she has been fulfilling herself for 45 years. She studied art at the Faculty of Painting at the State Higher School of Fine Arts in Gdańsk. She obtained a diploma in 1960. She works with various art techniques, for example: painting, medallic art, unique textile – tapestry, small sculpture forms and also rare painting technique with the usage of glaze on large-format ceramic tiles. Many times, she has participated in collective and individual exhibitions in Poland and abroad (for example in the USA, Sweden, Finland, Italy, Great Britain). She likes sharing practical secrets of fine arts. On the occasion of 100th anniversary of the Association of Polish Artists and Designers, in 2011 she received lifetime achievement award from the Mayor of Gdynia. She hopes that her works fill people with optimism, give hope that even from bad things, which occur in our lives, good things can be born, which are drawn from the source of all love, and she also hopes that grey every-day reality will not overshadow beauty.

WIESŁAW GRZECH. He spent his childhood and youth in Gdynia, in Orłowo district, which has always been his inspiration. He painted the Orłowo Cliff, beaches in Orłowo, pier. Gdynia is his history, there began his journey, which he started by making Gdynia famous thanks to his painting, which is well-known in many places around the world. Wiesław Grzech’s painting: first impression – unusual amount of light. Second impression: continuous spinning of the world, his repeatability. “I am a self-taught man” – he says about himself, however he took the environment of artists by storm, rocked the boat and raised standards for professionals. Wiesław Grzech began to paint at the age of 12. At that time, he created his first oil paintings, sea landscapes. He is fascinated with nature, observes its beauty and perfectly catches its harmony, what is reflected in his paintings: sometimes realistic, sometimes melancholic and brooding…. Wiesław Grzech’s self-generated talent is developing thanks to continuous creative work and searching. He evolved from post-impressionist form to the form peculiar only to an artist. Wiesław Grzech’s works have travelled nearly across the whole Europe. That’s where they find their recipients.

Wiesław Grzech’s works were made available thanks to the kindness of Mrs Lidia Rutkowska (private collection).

Rozmowa z Leszkiem Szmidtke, pomysłodawcą i twórcą Fundacji Inspirujące Przykłady i Agnieszką Zglinicką, członkinią zarządu Fundacji oraz Dyrektorką obszaru małych i średnich przedsiębiorstw w Olivia Business Centre.

Pretekstem do naszej rozmowy jest spotkanie inaugurujące publiczną działalność Fundacji Inspirujące Przykłady, które odbyło się 5 października 2017 roku w Olivia Sky Club w Olivia Business Centre. Gośćmi wieczoru byli założyciele, organizatorzy, przyjaciele i partnerzy biznesowi, instytucjonalni oraz społeczni inicjatywy podejmującej wyzwanie wspierania młodzieży w dokonywaniu wyborów dotyczących ich rozwoju i przyszłej pracy w pomorskim biznesie.

Podczas spotkania zaprezentowano dotychczasowe aktywności Fundacji, jej twórcy przedstawili też rekomendacje dalszego rozwoju realizowanych przez nią projektów. Goście mogli wysłuchać słów zachęty, kierowanych do przedsiębiorców i edukatorów, by pomagali, wraz z Fundacją, dzieciom i młodzieży odnaleźć się na rynku pracy.

W debacie, prowadzonej przez Marcina Nowickiego udział wzięli: dr Agata Hofman – dyrektor Przedszkola Gedania 1922 i szkoły creoGedania oraz Polskiej Akademii Dzieci, Małgorzata Gwozdz – dyrektor HR w Olivia Business Centre, Dominika Michalska – uczennica jednego z trójmiejskich liceów oraz Paweł Musiał – założyciel MpicoSys. Dr Hofman zwracała m.in. uwagę na konieczność tworzenia przestrzeni rozwoju talentów młodych osób, jak czyni to Fundacja Inspirujące Przykłady. Całość spotkania uwieńczył występ Igora Faleckiego. Chłopak nie tylko dał pokaz niesamowitych muzycznych umiejętności, ale też opowiedział, równie niesamowitą, historię rozwoju swojej pasji – gry na perkusji.

 –/ — 

Monika Bogdanowicz (Komunikacja Olivia Business Centre): Leszku, jako publicysta i komentator życia społecznego byłeś przez wiele lat zaangażowany w prezentowanie nam ludzi aktywnych na polu biznesu i gospodarki na Pomorzu. Twoja kolejna, nowa rola w dziedzinie promocji aktywności zawodowej nabiera właśnie realnych kształtów i zaczyna bezpośrednio oddziaływać na naszą rzeczywistość. Co było impulsem do powołania do życia Fundacji Inspirujące Przykłady i co jest głównym celem działalności?

Leszek Szmidtke: (Fundacja Inspirujące Przykłady): Kiedy dotarło do mnie, że z powodu wylewu nie będę mógł wrócić do wcześniej wykonywanego zawodu – byłem dziennikarzem i pracowałem w Radiu Gdańsk oraz Instytucie Badań nad Gospodarką Rynkową – zacząłem pomagać klasie syna. Chciałem, żeby uczniowie zobaczyli, jak wygląda kawał gospodarki w wykonaniu dobrych, pomorskich firm. Przykład szedł z DCT, Stoczni Remontowej, sklepu Merkus, a wszystko zaczęło się od niewielkiej, młodej firmy Professor Why mającej siedzibę w Coworkingu O4 w Olivia Business Centre. Długi początek, ale niezwykle ważny. Robiłem to przede wszystkim z myślą o synu. Miałem nadzieję, że oglądając różne przykłady i wymiary przedsiębiorczości oraz miejsca pracy łatwiej mu będzie dokonywać późniejszych wyborów. Świadkiem, organizatorem i uczestnikiem pierwszej wizyty był Maciej Grabski i to on powiedział mi: „Zrób z tego coś więcej”. Coś więcej, czyli nie tylko dla swoich dzieci…

^{fot. od lewej: Leszek Szmidtke i Agnieszka Zglinicka}

Monika Bogdanowicz: W tak dynamicznie zmieniającym się dziś świecie trudno jest wskazywać pewne elementy działalności, które mogą przyczynić się do sukcesów młodych ludzi w przyszłości. Na czym polega niepowtarzalność Waszego pomysłu połączenia w jednym projekcie działań skierowanych do młodych ludzi i innowacyjnych firm na Pomorzu?

Leszek Szmidtke: Przedsiębiorczość to nie umiejętność zarabiania dużych pieniędzy. Przedsiębiorczość to, moim zdaniem, pewien sposób na aktywne życie. Pokazując konkretne przykłady przedsiębiorczości, staramy się na różne sposoby powiedzieć dzieciakom: „Szukajcie swojego miejsca w życiu – takiego, w którym będziecie się czuli dobrze”. Wiele szkół o charakterze zawodowym odwiedza firmy jako typowe miejsca przyszłej pracy, tu dział X, tam dział Y. My pokazujemy je inaczej. Mówimy o przedsiębiorstwach i przedsiębiorcach odnosząc się do szukania swojej ścieżki, opowiadamy o wytrwałości w dążeniu do celu, podnoszeniu się po upadku, bo i tak bywa, i o odwadze. Dla mnie ważne jest przede wszystkim to, by młody człowiek nauczył się, jak znaleźć swoje miejsce i zajęcie, które da mu poczucie spełnienia. Tak właśnie definiuję sukces. Niech szuka i popełnia błędy wtedy, kiedy koszty nie są zbyt wysokie.

Firmy są zresztą niezwykle pomysłowe w zagospodarowaniu dwóch godzin, które spędzają u nich uczniowie. Nie ma dwóch takich samych wizyt. To bogactwo, które czasami przyprawia o zawrót głowy.

Nasza propozycja ma charakter systemowy i jest adresowana głównie do uczniów liceów ogólnokształcących, którzy w okolicach matury podejmują ważne życiowe decyzje. Chcemy ograniczyć liczbę przypadkowych wyborów. Oferujemy nie tylko wizyty w firmach. Przygotowaliśmy szereg dodatkowych, atrakcyjnych propozycji w oparciu o naszych sojuszników: Centrum Rozwoju Talentów, Inkubatory Przedsiębiorczości „Starter” i „Clipster”, Coworking O4, Agencję Rozwoju Pomorza, Wojewódzki Urząd Pracy. Zależy nam na tym, by motywować uczniów do wyjścia poza pewne koleiny; dlatego fundacja infoShare prowadzi zajęcia „Kodowanie dla humanistów”, Natalia JadźkaRysuje Klonowska „Myślenie wizualne”, a Rafał Dadej warsztaty z zarządzania projektowego „Najlepsza impreza we wsi/ na dzielni”. W ten sposób szukamy nowych rozwiązań. Mamy już zresztą kolejne szalone pomysły, które będziemy realizować w 2018 roku.

Monika Bogdanowicz: Agnieszko, a czego według Ciebie najbardziej potrzebują młodzi ludzie, którzy stoją przed wyborem drogi życiowej, obraniem kierunku dalszego kształcenia i podjęcia praktyk w zawodzie?

Agnieszka Zglinicka: Zmiennych jest wiele, ale odnalezienie tego, co naprawdę interesuje młodego człowieka i w czym jest lub może być dobry wydaje się kluczowe. Taka świadomość, rozpoznanie zainteresowania, pasji może zupełnie odmienić obecne funkcjonowanie a nawet całe życie. To, w każdym razie, może być dobry początek.

Monika Bogdanowicz: W czym możecie bezpośrednio pomóc uczestnikom akcji związanej z projektami fundacji? W jaki sposób z projektu korzystają firmy otwierające się na udział w Waszej inicjatywie?

Agnieszka Zglinicka: Przywołam tu sentencję Konfucjusza, która dobrze obrazuje nasz pomysł: „Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż mi, a zapamiętam. Pozwól mi zrobić, a zrozumiem”. Na tym oparliśmy aktywność Fundacji Inspirujące Przykłady. Fundacja ma otwierać drzwi, dając szansę na poznanie i lepsze zrozumienie współczesnego świata biznesu.

Poza wizytami w firmach mamy więc warsztaty pozwalające lepiej poznać siebie i nabywać ważne umiejętności, niekoniecznie związane z kierunkiem edukacji. Zadawanie pytań, formułowanie problemów, samodzielne szukanie odpowiedzi, ale też praca zespołowa są nie mniej ważne od wykształcenia umiejętności niezbędnych, by radzić sobie zawodowo w przyszłości.

Podczas wizyt w firmach uczniowie realizują też miniprojekty. Ich świeże, czasem wręcz abstrakcyjne, nieograniczone excelem czy budżetami spojrzenie na problem, jest bezcenną lekcją również dla menadżerów goszczących uczniów. Firmy mają szansę poznania przyszłych kadr, przekazania im, co naprawdę jest ważne w pracy i czego, jakich umiejętności, konkretna praca realnie od nich wymaga. 

Osoby organizujące wizyty w firmach spotykają się z niełatwą materią. Z nastolatkami, których nie tak prosto jest odciągnąć od smartphona. Trzeba działać i rozmawiać w inny sposób. Program musi więc być atrakcyjny, angażujący. W całym projekcie najważniejsza jest bowiem właśnie biorąca w nim udział młodzież, jej przyszłość. Nie zapominajmy, że dzisiejsi nastolatkowie będą kreować jutro nasze otoczenie. Dziś możemy nieco pomóc, by ich praca sprawiała im radość – opłaci się to wszystkim.

Monika Bogdanowicz: Na jakim etapie rozwoju są w tej chwili projekty fundacji? Jakie firmy dotychczas przystąpiły do wsparcia aktywności Fundacji?

Leszek Szmidtke: Zaczęliśmy ostatni etap przygotowawczy przed startem planowanym na 2018 rok. Wówczas zaproponujemy kształt, który ma nas przybliżać do założonych celów. Do końca bieżącego roku współpracujących z nami firm będzie już około 100. Jesteśmy bardzo blisko tej liczby. Ważna jest przy tym jakość i chęć pomocy. Zebrane przedsiębiorstwa są elitą, starannie dobraną, bo bycie inspirującym przykładem niesie za sobą pewne obowiązki. Nie jest to łatwe zadanie, tym bardziej, że nie ma jednego wzorca tego typu działalności, zatem rozwój Fundacji wymaga od nas wiele wysiłku i kreatywności. Podobne oczekiwania mamy zresztą wobec szkół. To nie może być tylko wycieczka.

Monika Bogdanowicz: Od początku działalności projekt wspierany jest przez aktywnych ludzi, tworzących i rozwijających wiodące firmy i instytucje na Pomorzu. Jak udaje się Wam przekonać managerów do udziału i zaangażowania w twórczą pracę z młodzieżą?

Leszek Szmidtke: To nasz wielki atut, że udało się zgromadzić wokół pomysłu wielu wspaniałych ludzi. Każdy z nich coś robi i gdzieś działa. Właściciele i szefowie firm coraz częściej rozumieją, że powinni nie tylko zarabiać pieniądze, ale też tworzyć „coś więcej”: dla innych. Widzą, że trzeba wyjść poza swoje gabinety i bramy. I coraz częściej to robią.

Projekt opiera się na dobrej woli i chęci wielu osób. Nie mam najmniejszych kłopotów z zaangażowaniem firm. Gorzej, że szkoły są nadal zbyt często zamknięte na otaczający je świat. Pocieszam się, że to dopiero początek i po przekroczeniu pewnej granicy ruszy lawina.

Wprawdzie nasz pomysł ma pobudzać przedsiębiorczość, ale, jak sadzę, własne firmy będzie zakładało niewielu uczniów korzystających z propozycji. Zakładamy, że w 2018 roku będzie na pomorskim rynku pracy ok. 3-3,5 tysiąca młodych ludzi; własną działalność założy 2, może 3 % spośród nich. Pozostali będą szukali pracy w istniejących firmach i instytucjach. Niech to robią wiedząc, co ich pociąga lub co ich nie pociąga.

Jestem przekonany, że wchodząc na rynek pracy swoje poszukiwania zaczną od firm, w których gościli i które zrobiły na nich dobre wrażenie, bo zobaczyli pracujących tam ludzi z pasją, energią i radością. Ktoś może powiedzieć, że takich przedsiębiorstw u nas nie ma i że to naiwność. Tylko, że ja znam takie firmy i te firmy są zaangażowane w nasz projekt. Wśród szkół również znalazłem takie, o których mogę powiedzieć, że chciałbym tam posłać swoje dzieci. Oczywiście, niestety, są wciąż i takie, do których bym nie posłał…

Monika Bogdanowicz: Leszku, Twoja wizja rozwoju Fundacji zakłada realną zmianę w naszym społeczeństwie i stworzenie nowoczesnej formuły edukowania młodzieży. Czy spotykacie się z brakiem zainteresowania, z krytyką? Wydaje się, że trudno przełamać schemat szkolnej wycieczki do zakładu pracy…

Ponieważ tworzymy coś nowego, popełniamy i będziemy popełniać błędy. Jesteśmy przy tym cały czas otwarci na dyskusję, na odmienne zdanie, na konstruktywną krytykę. I wciąż, razem z zaangażowanymi w projekt, szukamy pomysłów i przykładów, które będą inspirujące dla młodych ludzi.

Monika Bogdanowicz: Pierwszy rok działalności to tak naprawdę duży poligon doświadczalny dla organizatorów. Co było dla Was najtrudniejszą lekcją a co jest codzienną inspiracją do podejmowania nowych wyzwań w pracy nad rozwojem Fundacji?

Leszek Szmidtke: Trudne lekcje są prawie co dzień. Musimy wymyślać unikatowe rozwiązania, które potem trzeba zweryfikować w praktyce. Nie zawsze spotykamy się ze zrozumieniem, szczególnie nauczycieli, tym bardziej, że od nich też oczekujemy zaangażowania i pracy. Szukamy nie tylko najlepszych – treściowo i w formie – pomysłów dla uczniów, ale też korzystnych rozwiązań dla firm. Młodzi ludzie są bardzo kreatywni, szukają kreatywnych rozwiązań. A i nasi przedsiębiorcy coraz częściej właśnie u nich szukają inspiracji.

Monika Bogdanowicz: Fundacja Inspirujące Przykłady dzisiejszym wydarzeniem rozpoczęła publiczną aktywność. Jak wyobrażacie sobie materializację Waszej wizji i czego należy Wam życzyć na kolejne etapy rozwoju?

Agnieszka Zglinicka: Chcielibyśmy za parę lat widzieć efekty naszych obecnych działań. Zobaczyć szczęśliwych młodych ludzi, studentów uczących się tego, co ich naprawdę interesuje, świadomych tego, co jest ważne dla nich i przedsiębiorców, do których chcą aplikować, bądź już na studiach aplikują. Usatysfakcjonowanych, dopełniających się i uczących od siebie nawzajem młodych pracowników i ich pracodawców.

Leszek Szmidtke: Ja tylko dodam, że w 2018 roku chcemy dopracować pomysł, ustabilizować i nadać mu wieloletni charakter. Wtedy możemy zacząć się zastanawiać nad skalowaniem projektu. Ponadto marzy nam się stworzenia zdrowych relacji między światem biznesu, a szkołami. Doskonale się do tego nadaje takie miejsce, jakim jest Olivia Business Centre.

–/– 

^{Leszek Szmidtke, z wykształcenia historyk, który całkiem dobrze się czuje w gospodarce. Dziennikarz Radia Gdańsk (ponad ćwierć wieku). Zdobywca kilku międzynarodowych nagród za reportaże i inne audycje (głównie historyczne) – poniekąd nadal dziennikarz, ale w innym charakterze niż dawniej. Wieloletni współpracownik Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową. Kłopoty ze zdrowiem zamknęły jeden rozdział i otworzył nowy. Długotrwała rehabilitacja (ciągle trwająca) i pomoc dały chęć i siłę. Razem z Maciejem Grabskim (a dokładniej jego spółką 11 Cards) założył Fundację Inspirujące Przykłady (w sierpniu miała roczek). Pierwsze kroki były jesienią ubiegłego roku a jesienią tego roku będziemy już całkiem blisko docelowego kształtu i ciąg dalszy nastąpi…}

^{Agnieszka Zglinicka, z wykształcenia specjalista ds. zarządzania, z wieloma sukcesami w obszarze bankowości. Dziś zaangażowana członkini zarządu Fundacji Inspirujące Przykłady,  Dyrektor obszaru małych i średnich przedsiębiorstw w Olivia Business Centre, Dyrektor i twórca projektu Olivia CONNECT-przestrzeni skupiającej organizacje wsparcia biznesu i rozwoju osobistego. Propagatorka dobrej edukacji.} 

^{Fundacja Inspirujące Przykłady – prowadzi program adresowany do młodzieży w wieku 16–18 lat polegający na inspiracji poprzez atrakcyjne przykłady pomorskiej przedsiębiorczości. Celem projektu, który powstał we współpracy z regionalnym biznesem, jest rozwijanie postaw sprzyjających przedsiębiorczości oraz uświadamianie potrzeby kształtowania cech, które nie tylko są potrzebne przyszłym twórcom firm lub pracownikom, ale także obywatelom. Inicjatywa przedstawia uczniom nie tylko istniejące możliwości samodzielnego tworzenia miejsc pracy, ale też wspiera umiejętności dostrzegania potrzeb dostosowania się do coraz to nowych wymogów rynku pracy (z naciskiem na potrzebę dalszego kształcenia). W regionie pomorskim, szczególnie w Gdańsku i Gdyni, istnieje wiele szans  rozwoju dla młodzieży, głównie dzięki istniejącym wyższym uczelniom, jak i przedsiębiorstwom – w tym bardzo zaawansowanych technologii, które coraz częściej myślą o swojej przyszłości w długiej perspektywie. Bogactwo Trójmiasta przejawia się też w istnieniu wielu instytucji otoczenia biznesu o charakterze edukacyjnym, takich jak np. Inkubator Przedsiębiorczości Starter, Pomorski Park Naukowo Technologiczny czy też planowane Centrum Inspiracji, w budynku Olivia Star, w Olivia Business Centre.}

^{Kontakt z Fundacją:}

^{ul. Grunwaldzka 472, Gdańsk
telefon +48 575 008 711
e-mail: info@inspirujaceprzyklady.org.pl}

 

 

Interview with Leszek Szmidtke, originator and creator of Inspirujące Przykłady Foundation and Agnieszka Zglinicka, a member of Foundation’s management board and Director of the area of small and medium sized enterprises in Olivia Business Centre.

The pretext for our conversation is a meeting, which inaugurates public activity of Inspirujące Przykłady Foundation, which was held on October 5, 2017 in Olivia Sky Club at Olivia Business Centre. Among guests there were founders, organisers, friends, as well as business, institutional and social partners of the initiative, which takes up the challenge to support young people in making choices concerning their development and future work in Pomeranian business.

During the meeting, previous Foundation’s projects were presented, its creators presented also recommendations of further development of projects carried out by the Foundation. Guests had an opportunity to listen to some words of encouragement addressed to entrepreneurs and educators to make them more willing to help, together with the Foundation, children and young people to find their feet in labour market.

The following persons took part in a debate conducted by Marcin Nowicki: Agata Hofman, PhD – director of Gedania Kindergarten 1922 and creoGedania school, as well as Polish Academy of Children, Małgorzata Gwozdz – HR director at Olivia Business Centre, Dominika Michalska – a student in one of Tricity high schools and Paweł Musiał – founder of MpicoSys. Agata Hofman paid attention, among other things, to the need to create space, where young people could develop their talents – and this is what Inspirujące Przykłady Foundation deals with. The meeting was crowned by the performance of Igor Falecki. The boy not only demonstrated his incredible music skills, but also talked about the amazing history of his passion’s development – playing the drums.

 — / — 

Monika Bogdanowicz (Olivia Business Centre Communication): Leszek, as a publicist and commentator of social life, for many years you have been engaged in showing us people who are active in the field of Pomeranian business and economy. Your another, new role in the scope of promoting professional activity is becoming more realistic and is starting to directly influence our reality. What was an impulse to set up Inspirujące Przykłady Foundation and what is the main aim of its activity?

Leszek Szmidtke: (Inspirujące Przykłady Foundation): When I realised that because of my stroke I will not be able to come back to my previous profession – I was a journalist and I worked in Radio Gdańsk and the Institute for Market Economics – I began to help my son’s class. I wanted students to see how a great part of economy looks like when performed by good, Pomeranian companies. DCT, Ship Repair Yard and Merkus shop gave the example and everything began with small, young company named Professor Why, based in O4 Co-working at Olivia Business Centre. It was a long, but extremely important beginning. I did all these things most of all for my son’s sake. I hoped that by seeing various examples and dimensions of entrepreneurship and workplaces, he will find it easier to make future choices. Maciej Grabski was a witness, organiser and participant of the first visit and he told me: “Do something more with it”. Something more, it means not only for my children…

^{Photo, from the left: Leszek Szmidtke and Agnieszka Zglinicka}

Monika Bogdanowicz: In such a dynamically changing world it is difficult to indicate some elements of activity, which may contribute to young people’s successes in the future. Why is your idea to combine in one project actions addressed to young people and innovative Pomeranian companies so unique?

Leszek Szmidtke: Entrepreneurship is not an ability to earn a lot of money. Entrepreneurship is, in my opinion, a way to lead an active life. By showing specific examples of entrepreneurship, we try to tell kids in a variety of ways: “Search for your place in life where you will feel good”. Many vocational schools visit companies as typical, future workplaces, here we have X department, there is Y department. We show it in a different way. We talk about enterprises and entrepreneurs while relating to searching for your own path, we talk about persistence in pursuing objectives, picking yourself up if you fall, because such things also happen, and about courage. For me, the most important thing is to teach a young person how to find his or her place and activity, which will make him or her feel complete. This is my definition of success. Young people should search and make mistakes when costs are not really high.

In any case, companies are very creative while planning two hours, which students spend there. There are no two same visits. This is a diversity, which may sometimes make your head spin.

Our offer is of a systemic character and is addressed mainly to high school students, who will make important life decisions around matura exam time. We want to limit the number of random choices. We offer not only visits in companies. We prepared many additional, attractive offers based on our allies: Talent Development Centre, “Starter” and “Clipster” Entrepreneurship Incubators, O4 Co-working, Pomerania Development Agency, Voivodeship Labour Office. We want to motivate students to go off the beaten track; that is why, infoShare foundation runs classes called “Coding for humanists”, Natalia JadźkaRysuje Klonowska runs “Visual thinking” and Rafał Dadej runs project management workshops called “The best party in the village / district”. In this way, we look for new solutions. In any case, we have other crazy ideas, which we are going to implement in 2018.

Monika Bogdanowicz: Agnieszka, what, in your opinion, do young people, who are about to choose their life path, direction of further education and begin professional internship, need most?

Agnieszka Zglinicka: There are many variables, but finding the subject which is interesting for a young person and at which he or she is or can be good seems to be crucial. Such awareness, identification of the area of interest, passion can completely change current way of functioning and even the whole life. Anyway, it can be a good beginning.

Monika Bogdanowicz: How can you directly help participants of the action connected with foundation’s projects? How do companies, which are open to participation in your initiative, benefit from the project?

Agnieszka Zglinicka: I will advert a maxim of Confucius, which illustrates our idea in a nice way: „Tell me, and I will forget. Show me, and I may remember. Involve me, and I will understand”. This is the basis of Inspirujące Przykłady Foundation’s activity. The Foundation is supposed to open the door, giving an opportunity to get to know and understand modern world of business better.

That is why, besides visits in companies, we have workshops which make it possible to get to know yourself better and gain vital skills, not necessarily connected with the direction of education. Asking questions, formulating problems, searching for answers independently, but also team work, are not less important than developing skills, which are essential to do well professionally in the future.

During visits in companies, students carry out also mini-projects. Their fresh, sometimes even abstract look at the problem, which is not limited by Excel or budgets, is a priceless lesson also for managers who host students. Companies have a chance to get to know future staff, show them what is really important at work and what, which skills a certain job really requires from them. 

People who organise such visits in companies, don’t have an easy task. They have to cope with teenagers, who are not so easy to be pulled away from smartphones. We have to act and talk in a different way. That is why, programme needs to be attractive and engaging. Because in the whole project young people and their future are the most important. Let’s not forget that tomorrow present teenagers will be creating our environment. Today we can help them enjoy they work – it will be beneficial for everybody.

Monika Bogdanowicz: On which stage of development are currently Foundation’s projects? Which companies have supported Foundation’s activities so far?

Leszek Szmidtke: We have begun the last preparatory phase before the start, which is planned for 2018. Then, we will suggest the shape, which is supposed to bring us closer to assumed objectives. By the end of current year, about 100 companies will have been working with us. We are approaching this number. At the same time, quality and willingness to help are important. Gathered enterprises are a carefully selected elite because being an inspiring example involves specific responsibilities. It is not an easy task, especially given the fact that there is no one pattern of such an activity. That is why, Foundation’s development requires from us a lot of effort and creativity. We have similar expectations when it comes to schools. It can’t be just a trip.

Monika Bogdanowicz: From the beginning of its activity, the project is supported by active people, who create and develop leading companies and institutions in Pomeranian region. How do you manage to convince managers to participate and get engaged in creative work with the youth?

Leszek Szmidtke: This is our huge asset that we managed to gather so many wonderful people around this idea. Each of them does something and is active somewhere. The owners and directors of companies begin to understand that they should not only earn money, but also create “something more”: for others. They know that they need to go beyond their offices and gates. And they do it more and more often.

The project is based on goodwill and willingness of many people. I don’t have any problems with engaging companies. Worse situation concerns schools, which are still very often closed to the surrounding world. I take comfort in the fact that this is just the beginning and the avalanche will start after crossing a certain border.

Admittedly, our idea is supposed to encourage entrepreneurship, but I think that not many students who benefit from the offer, will set up their own companies. We assume that in 2018 there will be about 3-3.5 thousand young people in Pomeranian labour market; 2 or 3% of them will set up their own business activity. The rest of them will be looking for jobs in existing companies and institutions. They can do it, but they should know what is attractive for them and what is not.

I am convinced that when they enter labour market, they will start their searching with companies, which they visited and which made good impression on them because they saw people who worked there with passion, energy and joy. Someone may say that there are no such enterprises in our country and such way of thinking is naive. But I know such companies and they are engaged in our project. I also found some schools, to which I would like to send my children. Of course, unfortunately, there are still some schools, to which I wouldn’t like to send my children…

Monika Bogdanowicz: Leszek, your vision of Foundation’s development implies a real change in our society and creating a modern formula of educating the youth. Do you face lack of interest or criticism? It seems that it is difficult to break the pattern of school trip to a workplace…

Because of the fact that we create something new, we make and will make mistakes. However, we are open to discussions, different opinions and constructive criticism. Still, together with people engaged in the project, we are searching for new ideas and examples, which will be inspiring for young people.

Monika Bogdanowicz: The first year of activity is like a big training ground for organisers. What was the most difficult lesson for you and what is an everyday inspiration to take up new challenges while working on Foundation’s development?

Leszek Szmidtke: We have difficult lessons nearly every day. We need to come up with unique solutions, which then have to be verified in practice. We are not always understood, especially by teachers, mainly because we expect them to be engaged and to work. We don’t only search for the best – in terms of content and form – ideas for students, but we also search for beneficial solutions for companies. Young people are very creative. They look for creative solutions. Our entrepreneurs very often perceive them as inspiration.

Monika Bogdanowicz: With today’s event, Inspirujące Przykłady Foundation began its public activity. How do you imagine the materialisation of your vision and what should I wish you for the next stages of development?

Agnieszka Zglinicka: In some years’ time we would like to see the effects of our current activities. We would like to see happy young people, students who learn things which are interesting for them and who are aware of what is important for them and for companies they would like to work for after or already during their studies. We would like to see satisfied, young workers and their employers, who complement each other and learn from each other.

Leszek Szmidtke: I would like to add that in 2018 we want to refine the idea, make it stable and give it multiannual character. Then we will be able to start thinking about project scaling. What is more, we dream of creating healthy relations between the world of business and schools. Olivia Business Centre is a perfect place to do this.

— /– 

^{Leszek Szmidtke, a historian, who feels quite well in the area of economy. A journalist in Radio Gdańsk (for more than a quarter of century). The winner of some international awards for reportages and other broadcasts (mainly historical ones) – in some way, he is still a journalist, but of different nature than before. A long-term collaborator of the Institute for Market Economics. Health problems closed this chapter, but opened a new one. Long-term rehabilitation (which still continues) and help gave him willingness and strength. Together with Maciej Grabski (and more precisely his company – 11 Cards) he set up Inspirujące Przykłady Foundation (in August it became one-year old). First steps were taken in autumn last year and this year in autumn, we will be very close to our target shape and the story will be continued…}

^{Agnieszka Zglinicka, a management specialist with many successes in the scope of banking. Today she is a dedicated member of Inspirujące Przykłady Foundation management board, Director of the area of small and medium sized enterprises at Olivia Business Centre, Director and creator of Olivia CONNECT project – a space concentrating business and personal development support organisations. A propagator of good education.}

^{Inspirujące Przykłady Foundation – it runs a programme addressed to young people between 16 and 18 years old, which aim is to inspire by showing attractive examples of Pomeranian entrepreneurship. The aim of the project, which was created in cooperation with regional business, is to develop attitudes which foster entrepreneurship and make people aware that we need to shape features, which are important not only for future creators of companies or workers, but also citizens. The initiative shows students not only existing opportunities for independent creation of workplaces, but also supports the abilities to notice the need to adjust to new labour market requirements (with the emphasis on further education). In Pomeranian region, especially in Gdańsk and Gdynia, there are many development opportunities for young people, especially thanks to higher education schools and entrepreneurships – including highly advanced technologies, which more and more often think about their future in the long term perspective. Tricity’s diversity manifests in the existence of many institutions of business environment with educational character, such as Starter Entrepreneurship Incubator, Pomeranian Scientific and Technological Park or planned Centre of Inspiration in Olivia Star building at Olivia Business Centre.}

^{Contact with Foundation:}

^{ul. Grunwaldzka 472, Gdańsk
telephone +48 575 008 711
e-mail: info@inspirujaceprzyklady.org.pl}

W wielkim finale spotkali się obrońcy tytułu, Omida, z drużyną PwC, która po sezonie zasadnicznym zajmowała „dopiero” szóste miejsce. Po zaciętym i wyrównanym meczu lepsi okazali się zawodnicy Omidy, którzy wygrali 11:7, w wielkim stylu kończąc swój perfekcyjny sezon. Po trzy bramki w finale strzelili Paweł Friszkemut, Maciej Daniluk i Dmitry Kachnar, kolejne dwa gole dołożył najlepszy strzelec całych rozgrywek, Patryk Ziarko. Aż cztery gole, do których dołożył 3 asysty, dla drużyny PwC zdobył Carro Ramirez.

W meczu o trzecie miejsce zespół HK Finance okazał się minimalnie lepszy od Bayeru zwyciężając 7:5. Hat-trickami popisali się Jakub Piotrowski i Bartosz Fila (obaj HK Finance). Dwoma golami dla Bayeru odpowiedział Rafał Górski.

Nagrodę fair play otrzymał zespół Dream Team Niezniszczalni Energa, który w zakończonym remisem bardzo ważnym meczu z HK Finance zrezygnował z korzystnej dla siebie decyzji sędziego, zauważając kontuzjowanego zawodnika przeciwnego zespołu. O to chodzi, brawo! 🙂

Kolejny sezon ruszy już wkrótce! Więcej informacji i zapisy: sport@oliviacentre.com

autor: Paweł Pinker